Monday, May 31, 2010



فراخوان اتحاد ايرانيان داخل و خارج: ما شنبه 22 خرداد دنيا را تکان خواهيم داد

جنبش سبز ایران با خون سرخ جوانان و خون دل مادران یک سال جوشید و خروشید و بی‌باکانه در داخل ایران با ظلم دست و پنجه نرم کرد. حامیان جنبش در خارج ایران هم به خوبی به انتشار این حوادث پرداختند. حال در این تولد یک‌سالگی بیاییم طرحی نو دراندازیم و بنیان ظلم را براندازیم


در این مبارزه جای خالی یک فعالیت مؤثر خالی به نظر می‌رسد، آن هم راهپیمایی‌های ملت ایران در خارج از ایران است. ما که این همه مردم داخل را با وجود آن همه فشار، خفقان، زور و زندان تشویق می‌کنیم به بیرون آمدن، شعار دادن، مقاومت کردن و از هر فرصتی بهره بردن برای نشان دادن مخالفتشان با حکومت، چرا خودمان در این سوی مرزها و به دور از تمام آن محدودیتها، دست به دست هم نمی‌دهیم و وارد عمل نمی‌شویم؟ چرا؟! واقعا چرا؟!


اگر در هر شهری، هر کشوری، یک روز واحد را باهم هماهنگ کنیم، مثلا سالگرد کودتای 22 خرداد، و در نقاط مشخصی از شهرهای محل اقامتمان تجمع کنیم و همان شعارهایی را بدهیم که مردم در ایران می‌دهند، می‌دانید چقدر تاثیر می‌گذارد؟ می‌دانید چقدر مردم داخل انگیزه می‌گیرند که می‌بینند ما اینجا فقط حرف نمی‌زنیم و فقط کارهای سمبولیک نمی‌کنیم. این که ببینند ما نیز پا به پای آنها وارد عمل شده‌ایم، شعار می‌دهیم و می‌خواهیم از این فضای آزاد خارج از کشور، صدای مردم ایران را به گوش دنیا برسانیم و این حکومت‌های به ظاهر مخالف رژیم ایران را وادار کنیم که دست حمایت از بندهای نامرئی ِ خیمه شب‌بازی حاکمان ایران کوتاه کنند تا این حکومت غیرمردمی‌ ِ عروسک دست بیگانگان، از داخل رانده و از خارج مانده، مجبور به ترک قدرت و تسلیم در برابر ملت شود. می‌دانید ما می توانیم چقدر مؤثرتر باشیم؟


در حال حاضر حکومت ایران با به حراج گذاشتن مملکت به قدرتهای جهان دنبال حفظ حاکمیت و کسب مشروعیت است. اکنون کار آنها به جایی رسیده است که آرزوی بروز اغتشاش و ناآرامی و حتی تهدید تجزیه ایران را دارند تا بتوانند بهانه‌ای برای سرکوب و خفقان ملت داشته باشند. حکومتهای خارجی هم تنها به خاطر منافع مالیشان و چاپیدن منابع ملی ما از طریق این حکومت فاسد با آنها پنهانی همکاری می‌کنند. بیایيم دولتهای ظاهرالصلاح دنیا را وادار کنیم این دست پنهانی حمایت را کوتاه کنند و به ادعای حقوق بشر خود، حامی واقعی ملت ایران باشند نه غارتگر پنهانی مملکت ایران.


برخی از دوستان می‌گویند: "اینکه حرف تازه‌ای نیست! ایرانیان خارج از کشور تجمع‌های فراوانی برای ابراز مخالفت با حکومت جمهوری اسلامی داشته و دارند." البته این درست است ولی این طرح نو راهپیمایی است که در آن نه فقط حکومت ایران بلکه حکومتهای قدرتمند دنیا را نیز مورد سؤال و شعار قرار دهیم. ما باید این دولتها را مجبور کنیم تا حرف ملت ایران را جدی بگیرند و بایستی صدای ما آنقدر قوی باشد که بتوانیم علی‌رغم منافع مالی آنها و به دلیل حفظ آبروی ادعاهای حقوق بشریشان، این قدرتمندان را با خود همراه کنیم. نتیجه واضح است: یا می‌توانیم آنها را در هدف خود همراه کنیم یا برگ تازه‌ای بر پرونده سیاه حمایت از حقوق بشر دولتهای قدرتمند جهان ورق خواهیم زد و آنها را رسوا خواهیم کرد که همراه با رژیم ایران، دستشان در کاسه خون این ملت است.


بيایید شروع کنیم. حال که در اینجا، خارج از مرزهای زور و فشار ایران، از آزادی برخوردار هستیم درس دموکراسی را با هم تمرین کنیم. هر ایرانی با هر عقیده‌ای، روشنفکر یا مذهبی، سلطنت طلب یا لیبرال، مجاهد یا مخالف همه باهم بر سر هدف مشترک، یعنی آزادی و آبادی وطنمان ایران، تلاش کنیم و همصدا و متحد خواستار حفظ یکپارچگی ایران و حفظ ناموس ملی و فرهنگی و تاریخی رنج کشیده ِمان باشیم. ما باید بیاموزیم که با وجود اختلاف در اعتقاد و نگرش همه ایرانی هستیم و باید خودمان ایرانی مستقل، متحد و آزاد بسازیم.


ای صداهای سبز! بیایید به این همایش پر و بال دهیم تا با برنامه‌ریزی این راهپیمایی‌های جهانی را شاهد باشیم. برای راهپیمایی سالگرد کودتای 22 خرداد در سراسر دنیا، از هم اکنون باید اطلاع رسانی و هماهنگی کرد. دو یا سه روز یا یک هفته مانده فایده‌ای ندارد.


با آروزی ایرانی مستقل، متحد و آزاد.


عشق چون دعوی جفا دیدن گواه

چون گواهت نیست شد دعوی تباه

(مولوی)




Wednesday, May 19, 2010




جنبش سبز ایران با خون سرخ جوانان و خون دل مادران یک سال جوشید و خروشید و بی‌باکانه در داخل ایران با ظلم دست و پنجه نرم کرد. حامیان جنبش در خارج ایران هم به خوبی به انتشار این حوادث پرداختند. حال در این تولد یک‌سالگی بیاییم طرحی نو دراندازیم و بنیان ظلم را براندازیم.


در این مبارزه جای خالی یک فعالیت مؤثر خالی به نظر می‌رسد، آن هم راهپیمایی‌های ملت ایران در خارج از ایران است. ما که این همه مردم داخل را با وجود آن همه فشار، خفقان، زور و زندان تشویق می‌کنیم به بیرون آمدن، شعار دادن، مقاومت کردن و از هر فرصتی بهره بردن برای نشان دادن مخالفتشان با حکومت، چرا خودمان در این سوی مرزها و به دور از تمام آن محدودیتها، دست به دست هم نمی‌دهیم و وارد عمل نمی‌شویم؟ چرا؟! واقعا چرا؟!


اگر در هر شهری، هر کشوری، یک روز واحد را باهم هماهنگ کنیم، مثلا سالگرد کودتای 22 خرداد، و در نقاط مشخصی از شهرهای محل اقامتمان تجمع کنیم و همان شعارهایی را بدهیم که مردم در ایران می‌دهند، می‌دانید چقدر تاثیر می‌گذارد؟ می‌دانید چقدر مردم داخل انگیزه می‌گیرند که می‌بینند ما اینجا فقط حرف نمی‌زنیم و فقط کارهای سمبولیک نمی‌کنیم. این که ببینند ما نیز پا به پای آنها وارد عمل شده‌ایم، شعار می‌دهیم و می‌خواهیم از این فضای آزاد خارج از کشور، صدای مردم ایران را به گوش دنیا برسانیم و این حکومت‌های به ظاهر مخالف رژیم ایران را وادار کنیم که دست حمایت از بندهای نامرئی ِ خیمه شب‌بازی حاکمان ایران کوتاه کنند تا این حکومت غیرمردمی‌ ِ عروسک دست بیگانگان، از داخل رانده و از خارج مانده، مجبور به ترک قدرت و تسلیم در برابر ملت شود. می‌دانید ما می توانیم چقدر مؤثرتر باشیم؟


در حال حاضر حکومت ایران با به حراج گذاشتن مملکت به قدرتهای جهان دنبال حفظ حاکمیت و کسب مشروعیت است. اکنون کار آنها به جایی رسیده است که آرزوی بروز اغتشاش و ناآرامی و حتی تهدید تجزیه ایران را دارند تا بتوانند بهانه‌ای برای سرکوب و خفقان ملت داشته باشند. حکومتهای خارجی هم تنها به خاطر منافع مالیشان و چاپیدن منابع ملی ما از طریق این حکومت فاسد با آنها پنهانی همکاری می‌کنند. بیایيم دولتهای ظاهرالصلاح دنیا را وادار کنیم این دست پنهانی حمایت را کوتاه کنند و به ادعای حقوق بشر خود، حامی واقعی ملت ایران باشند نه غارتگر پنهانی مملکت ایران.


برخی از دوستان می‌گویند: "اینکه حرف تازه‌ای نیست! ایرانیان خارج از کشور تجمع‌های فراوانی برای ابراز مخالفت با حکومت جمهوری اسلامی داشته و دارند." البته این درست است ولی این طرح نو راهپیمایی است که در آن نه فقط حکومت ایران بلکه حکومتهای قدرتمند دنیا را نیز مورد سؤال و شعار قرار دهیم. ما باید این دولتها را مجبور کنیم تا حرف ملت ایران را جدی بگیرند و بایستی صدای ما آنقدر قوی باشد که بتوانیم علی‌رغم منافع مالی آنها و به دلیل حفظ آبروی ادعاهای حقوق بشریشان، این قدرتمندان را با خود همراه کنیم. نتیجه واضح است: یا می‌توانیم آنها را در هدف خود همراه کنیم یا برگ تازه‌ای بر پرونده سیاه حمایت از حقوق بشر دولتهای قدرتمند جهان ورق خواهیم زد و آنها را رسوا خواهیم کرد که همراه با رژیم ایران، دستشان در کاسه خون این ملت است.


بيایید شروع کنیم. حال که در اینجا، خارج از مرزهای زور و فشار ایران، از آزادی برخوردار هستیم درس دموکراسی را با هم تمرین کنیم. هر ایرانی با هر عقیده‌ای، روشنفکر یا مذهبی، سلطنت طلب یا لیبرال، مجاهد یا مخالف همه باهم بر سر هدف مشترک، یعنی آزادی و آبادی وطنمان ایران، تلاش کنیم و همصدا و متحد خواستار حفظ یکپارچگی ایران و حفظ ناموس ملی و فرهنگی و تاریخی رنج کشیده ِمان باشیم. ما باید بیاموزیم که با وجود اختلاف در اعتقاد و نگرش همه ایرانی هستیم و باید خودمان ایرانی مستقل، متحد و آزاد بسازیم.


ای صداهای سبز! بیایید به این همایش پر و بال دهیم تا با برنامه‌ریزی این راهپیمایی‌های جهانی را شاهد باشیم. برای راهپیمایی سالگرد کودتای 22 خرداد در سراسر دنیا، از هم اکنون باید اطلاع رسانی و هماهنگی کرد. دو یا سه روز یا یک هفته مانده فایده‌ای ندارد.


با آروزی ایرانی مستقل، متحد و آزاد.


عشق چون دعوی جفا دیدن گواه

چون گواهت نیست شد دعوی تباه

(مولوی)